به گزارش خبرنگار حوزه انديشه خبرگزاري فارس، ماه مبارک رمضان يعني عجين شدن روح و جسم با حقيقت توحيد عالم. در اين ايام حال و هواي حيات و زندگي، رنگ ديگري دارد و انسان به راستي درک مي‌کند که در فضاي خاص و استثنايي قرار گرفته است. در ادامه سخنان رهبري معظم، حضرت آيت‌الله خامنه‌اي را در اين باره مي‌خوانيم.
فرصتي براي خودسازي
خودسازي خيلي مهم است. فرصت ماه رمضان فرصت خوبي است [براي] دعا، مناجات، اُنس با قرآن و رها نکردن کار ارتباط معنوي. با تمام شدن ماه رمضان يعني اين جور نباشد که ماه رمضان حالا چون روزه هستيد و مثلاً شرايط دعا و مناجات و حال و حضور آماده است، کارهايي انجام بگيرد، ماه رمضان که تمام شد بکلّي رها بشود؛ نه، اُنس با قرآن، ارتباط با قرآن، نماز با حضور، نماز در اوّل وقت، توجّه به ادعيه... مواردي است که به نظر من براي خودسازي لازم است.
اين کمک مي‌کند به شما که از لغزشگاه‌ها راحت عبور کنيد، به سلامت عبور کنيد. لغزشگاه‌هايي وجود دارد، ترس، يک لغزشگاه است، ترديد، يک لغزشگاه است، احساس ضعف، يک لغزشگاه است، انگيزه‌هاي ناسالم، يک لغزشگاه است، لغزشگاه‌هاي زيادي سر راه ما وجود دارد، به خصوص براي فعّالان مسائل اجتماعي، لذا اينها بيشتر به خودسازي احتياج دارند و نياز دارند که بُنيه‌ي روحي و معنوي خودشان را قوي کنند (.۱۳۹۹/۰۲/۲۸)
براي ضيافت خدا بايد آماده شد
ماه رمضان فرصت خيلي خوبي است براي شست‌وشوي دل و جان، براي تقويت رابطه با خدا و به اين تقويت رابطه شما احتياج داريد همه ما احتياج داريم. ماه رمضان فرصت بسيار خوبي است. اُنس با قرآن، اُنس با نماز، اُنس با دعا، همين روزه‌اي که مي‌گيريد، نعمت‌هاي خدا است براي شما. موادّ اين مهماني الهي، که در روايات وارد شده [به عنوان] «ضيافت الهي»، همين‌ها است، يعني روزه يکي از آن مائده‌هاي آسماني‌اي است که خداي متعال در اين مهماني، در اين ضيافت به شما مي‌دهد. دعا يکي ديگر از اين مائده‌ها است، نماز همين جور. (۱۳۹۸/۰۳/۰۱)
اگر از ماه رمضان استفاده نکنيم ديگر فرصتي نداريم
مکرّر عرض کرده‌ايم که اگر ماها از سحر استفاده نکنيم، در اين دنياي شلوغ، وقت ديگري نداريم براي خلوت با خودمان، با دلمان، با خداي خودمان، واقعاً وقتي باقي نمي‌ماند. ما گرفتاريم، در اين ۲۴ ساعت، چند ساعتش که خوابيم، آن ساعت‌هايي هم که بيدار هستيم، گرفتاريم، هر کسي يک مشغوليّتي دارد يا مشغوليّت‌هاي مختلفي دارد. آن فراغت‌هايي که وجود داشت، امروز وجود ندارد ـ [البتّه] نقص زمانه نيست، طبيعت زمانه است ـ بالاخره امروز وسايلي هست و زندگي، يک زندگي ماشيني است.
امروز پديده‌هايي وجود دارد که اين پديده‌ها در گذشته وجود نداشته، [لذا] گرفتاري زياد است. نمي‌شود در ايّام روز ـ چرا، [البتّه] اوحديّ از مردم، در حال حرکت، در حال معامله، در حال کار فنّي، در حال کار با رايانه، در همه اوقات با خداي متعال مأنوسند و مشغول ذکرند و ذکر دائم دارند: اَّلَّذينَ هُم عَلي صَلاتِهِم دائِمون، بعضي‌ها اين جور هستند که دائم در نمازند، حالا ما که دستمان به دامن آنها نمي‌رسد و از آنها دوريم، ولي کساني آن‌جور هستند ـ فرصت ما فقط سحر است، اگر چنانچه سحر را از دست بدهيم، ديگر واقعاً فرصتي باقي نمي‌ماند. (۱۳۹۸/۰۲/۱۰)